حتماً شما نیز تاکنون با بچه‌های کوچکی مواجه شدید که در فصل سرد زمستانی دوست دارند لباس تابستانی خوشرنگ خود را بپوشند و حاضر نیستند از خواسته خود کوتاه بیایند. یا کودکانی که هنگام خرید در فروشگاه برای خرید یک بسته شکلات پافشاری می‌کنند و حاضر نیستند بدون آن، فروشگاه را ترک کنند.

رفتارهایی از این قبیل در دوره‌هایی از زندگی کودکان به عنوان بخشی طبیعی از روند رشد آن‌ها اتفاق می‌افتد. تقریباً همه کودکان در حدود سنین ۳ تا ۶ سالگی نسبت به توانمندی‌ها، خواسته‌ها و ویژگی‌های خود کنجکاو و آگاه می‌شوند و دوست دارند خودشان تصمیم بگیرند و توانایی‌های خود را آزمایش کنند. این حس استقلال‌طلبی و قدرت، ممکن است به شکل لجبازی‌های کودکانه خود را نشان دهد.

بسیاری از والدین در برخورد با این لجبازی‌های کودکانه ممکن است به امر و نهی کردن و قرار دادن معیارها و قوانین سختگیرانه دست بزنند که باعث می‌شود کودک خود را در حصار تنگ والدین احساس کند و قدرت استقلال و تصمیم‌گیری را به نحو شایسته به دست نیاورد. از سوی دیگر برخی از والدین ممکن است در برخورد با خواسته‌های کودک، هیچ‌گونه محدودیتی برای او قائل نباشند و برخورد بیش از حد سهلگیرانه‌ای داشته باشند که می‌تواند باعث شود که کودک در پذیرش قوانین دچار مشکل باشد.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، بروز رفتارهای لجبازانه در سنین کودکی و هم‌چنین در دوره نوجوانی که فرد به دنبال رسیدن به استقلال است، قابل پیشبینی و طبیعی هستند، اما نحوه برخورد والدین با این رفتارها و شیوه مدیریت و فرزندپروری آن‌ها می‌تواند تعیین کند که این رفتارهای طبیعی چه سمت و سویی به خود بگیرند؛ برطرف شوند یا تشدید!

با این تفاسیر می‌توان گفت که یکی از مهم‌ترین وظایف والدین، فراگیری روش‌های صحیح برخورد با کودک و نوجوان خود و اصلاح شیوه‌های فرزندپروری خویش است. در این میان بهره‌گیری از راهنمایی‌ها و آموزش‌های متخصصین کودک و نوجوان می‌تواند عبور از این مرحله را برای خانواده آسان‌تر و دلپذیرتر کند.