بازی درمانی کودک محور به عنوان مداخله روانشناختی

بازی درمانی کودک محور، به عنوان رویکردی انسانگرا و غیرمستقیم در روانشناسی کودک، با تأکید بر ایجاد رابطه امن و پیروی از خواست کودک، ابزاری مؤثر برای کاهش مشکلات رفتاری، بهبود تنظیم هیجانی و تقویت مهارتهای اجتماعی کودکان شناخته میشود. این مقاله مروری، با تحلیل نظام مند 20 مطالعه منتشرشده بین سالهای 13۳۱ تا 1403 )201۳ 2024(، نشان میدهد که این روش با اندازه اثر کلی ،0۶.5 تأثیر معناداری بر کاهش پرخاشاگری ) 45–٪.5(، اضطراب ) 30–٪55( و افزایش همکاری اجتماعی )٪۰0( دارد. سازوکارهای اثربخشی شامل ایجاد رابطه امن، سازگاری فرهنگی) مانند استفاده از اسب بازی های محلی (و خودتنظیمی هیجانی است. همچنین، تطبیق پروتکلها با فرهنگ بومی تا ٪40 پذیرش درمان را افزایش میدهد. با وجود چالشهایی مانند ناهمگونی روش شناختی و محدودیت داده های بلندمدت، یافته ها بر ضرورت گسترش این روش در مدارس، مناطق محروم و ادغام آن با فناوریهای نوین تأکید می کنند. بازی درمانی کودک محور نه تنها یا مداخله درمانی، بلکه زبانی جهانی برای درک دنیای درونی کودکان و تضمین حق آنان برای رشد سالم است.